Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed videbimus. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Iam in altera philosophiae parte. Duo Reges: constructio interrete. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nemo igitur esse beatus potest. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. At iam decimum annum in spelunca iacet. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Tubulo putas dicere?

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Bork: Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
Bork: Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Immo alio genere;
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
Summus dolor plures dies manere non potest?
Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.
Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Nec vero dico eorum metum mortis, qui, quia privari se vitae bonis arbitrentur, aut quia quasdam post mortem formidines extimescant, aut si metuant, ne cum dolore moriantur, idcirco mortem fugiant;

Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis
ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna
principibus, digna regibus.

Ea enim omnia, quae illi bona dicerent, praeposita esse, non
bona, itemque illa, quae in corpore excellerent, stulte
antiquos dixisse per se esse expetenda;